Perhaps, lahat tayo meron nito. Be it sa relationship, sa family, sa friends.
Ako, I wish I had the courage na ipaglaban ang 6-year na relationship ko sa parents ko. I know it would have made a difference.
Ikaw ano para sa yo ang greatest what if mo?
Napapaisip pa rin ako minsan, what if i pursued med?
As a child, i remember telling mama na gusto ko maging chef or painter. Siya naman, todo support lagi, go daw kahit ano gusto ko maging. When i’d see papa during weekends naman, lagi niyang tanong ano gusto ko maging at kahit paulit- ulit ang sagot ko na chef or painter, paulit- ulit rin niyang sasabihin sakin na maging doctor ako like him. Lagi niya ako binibigyan ng eye charts, extra prescription pads & stuff from his clinic, and doctor toy sets. And because of that, i wanted to be a doctor, just like him.
Anyway, he passed away when i was in elemetary. Nung HS at panahon ng college entrance tests, di ko pa rin naman kasi sure ano gusto ko maging. A part of me still wanted to become a doctor (y’know, for papa) pero depende kung saan mag-aaral. Gusto ko kasi noon, todo- sunod sa kanya na sa UST rin.
Ayun pumasa naman ng bio and psych sa UST. Pero pumasa rin sa UP eh (at mas mura tuition sa UP so…) and madami nagsabi pwede naman pre- med and pre- law ang FLCD.
Pumasok ako ng college di ko pa rin naman alam ano plano ko after haha pero di na as strong yung desire to pursue med (though open pa rin naman ako dun) kasi i discovered the joy of teaching and being with children, and guess i realized na parang gusto ko lang yun kasi yun yung gusto ni papa noon.
Masaya naman ako as a preschool teacher now and di ko na ever nakikita sarili ko na iba ginagawa. Naniniwala ako na i am where i’m supposed to be, doing what i’m supposed to do 
Pero minsan naiisip ko talaga, ano kaya kung sumunod ako sa yapak niya, 'no? 